موسیقی تراپی

برای من موسیقی نقش تراپی و داره ، هر زمان که بیمار باشم ، هر زمان که اتفاق بدی برام افتاده باشه یا حس بدی داشته باشم ، اون زمان موسیقی به دادم رسیده. شاید براتون جالب باشه یکی از مشخصه های من تو دوران دانشگاه همین بود ، و حتی یه سری از دوستان من و به اینکه همیشه هندزفزی به گوش هستم می شناختن  به عنوان مثال یه دوست مشترک به یکی از همکلاسی ها گفته بود فلانی تو کلاس شماست من میشناسمش بعد همکلاسیم چون هنوز ترم اول بودیم و قطعا اسم های همه تو ذهنش نبود گفته بود کی و میگی ، بعد از چند اشاره گفته بود نکنه همونی که همش داره آهنگ گوش میده واسه خودش . از نظر بعضی از رفقا هم من حکم دی جی و واسشون داشم و هر آهنگی می خواستن در طی این سال ها می گفتن فلان آهنگ و داری یا اگه نداشتم می گفتن میشه برامون دانلود کنی . البته الان دیگه به لطف گوشی های هوشمند و اپلیکیشن ها و سایت های متنوع همه خودشون پیدا می کنند ولی باز هم کم نیستند تعداد این دوستان . البته من از این وضع هیچ شکایتی نداشتم و ندارم و اتفاقا خوشحال می شم وقتی کسی ازم درخواست ارسال یه آهنگی و داره چون شنیدن یه نوای جدید یعنی یه تجربه جدید . حالا تموم این حرفا رو زدم که بگم علاقه من به موسیقی فراتر از کلمه هست ، شاید اگه تو یه کشور دیگه یا نه حتی تو شرایط ایده ال بودم الان داشتم تو گروه خودم آهنگ می ساختم ؛ احتمالا گیتار الکتریک می زدم یا درام . راستی تا یادم نرفته بگم اون زمان کوتاهی که کلاس گیتار کلاسیک می رفتم  همون بار اول و سر کلاس قطعه رو یاد می گرفتم و به قول استاد توانایی دشیفر نوازی خوبی داشتم ولی خب شرایط جوری بود در اون زمان که ادامه ندادم. البته باید واقع گرا باشم  ساز مورد علاقم هم نبود . یادش بخیر به شوخی یکی از رفقای وبلاگ نویس می گفت من سر جلسه اول جا زدم ، تو چطوری یه سال اون آهنگ های خشک و بی روح و تحمل کردی

من خودم مخالف موسیقی کلاسیک و بی کلام نیستم ، ولی ترجیحم شنیدن آهنگ همراه با خواننده است و دوست دارم باهاش زمزمه کنم.