واگویه های نصف شب در آخرین روزهای مرداد....

من واقعا برام جای سوال هست که چرا یه عده از دخترها انقدر براشون ازدواج موضوع مهمی هست. یعنی درک می کنم شخصیت و تربیت خانوادگی و شرایط آدم ها با هم خیلی تفاوت داره ولی چرا انقدر بعضی ها خودشون و به هر دری می زنند تا ازدواج کنند؟ اون هم در شرایطی که تابلو هست طرف  اهل خوشگذرونی و زندگیشون دوام نخواهد داشت و یه نکته دیگه چرا دختر و پسرها حتی اگه با هم قبل از ازدواج دوست هم هستند اون چیزی که از زندگی میخوان و براشون اهمیت داره رو بازگو نمی کنند (چه مالی چه احساسی) تا در آینده دچار مشکل نشن؟ انگار کورکورانه فقط میخوان زودتر به هم برسن و یه تصور فانتزی و رویایی از زندگی متاهلی دارند. بماند که خیلی از ازدواج ها امروزه فقط برای رسیدن به رفاه در زندگی هست و خیلی ها فقط به پول طرف مقابل اهمیت میدن نه چیز دیگه ای. 

به نظر من اگه قرار باشه آدم با یه فرد اشتباه وارد رابطه بشه همون بهتر که تا آخر عمر مجرد بمونه. 

پ.ن : خیلی ها فکر می کنند فلان دختر که مجرد مونده لابد یا یه ایرادی داره یا خیلی سخت پسند هست و یک درصد به این فکر نمی کنند که شاید طرف واقع گرا باشه و میدونه که واقعا چه چیزی در زندگی میخواد و فقط واسه فرار از زندگی مجردی وارد زندگی متاهلی نمیشه.