امشب

غیبت این مدتم به آخر این بود که با موبایل نمیتونم مطلب بنویسم و لپ تاپمم یه مشکلی داشت. وگرنه موضوع واسه نوشتن زیاد دارم که سر فرصت همه رو مینویسم.

تا الان داشتم تونایت شو با جیمی فالون نگاه میکردم چقدر که این بشر جذابه.یعنی اگه قرار بود بلیط شرکت تو یه برنامه تلویزیونی رو داشته باشم اول دلم میخواست این برنامه باشه بعد برنامه الن.

یعنی از دقیقه اول تا دقیقه آخرش باعث خندست.

شاید باورتون نشه ولی حتی یه قسمت بد یا خسته کننده نداره چون هیچ طنز تکراری تو کارش نیست.

همیشه فکر میکنم اگه تو یه کشور دیگه بودم دلم میخواست تو کار استند آپ کمدی باشم.چون متاسفانه کمدی کلاب تو ایران نداریم و اگه بود من صبح و شب پاتوقم اونجا بود.البته در کنارش کار تو یه گروه موسیقی.

امشب تیلور سوییف و دعوت کرده بود.بهتر ازین نمیشد.جیمی گیر داده بود که پل مک کارتنی چطور میتونست با آهنگت شیک ایت آف انجام بده.فکر کن اونم هیشکی مک کارتنی.

حالا بعدش جیمی یه کاغذ به تیلور داد یکیم دست خودش قرار شد بدون نگاه به کاغذ،صورت هم و بکشن.اعتراف میکنم جیمی نقاشیش حالت کوبیسم داشت و بیشتر باعث خنده شد.ولی تیلور انگار تمرین داشته کارش خیلی خوب بود.تازه اسم جیمی رو هم نوشته بود.

 اگه دیده باشین تو بازیای آمریکایی عادت دارن تماشاچیارو در حال رقص یا بوسیدن نشون میدن به صورت اتفاقی.جیمی یه میکس از بهترین تیکه های NYC Fan Dance Cam و شامل رقص خودش و تیلور بود  و نشون داد که کارشون معرکه بود.از خنده داشتم میمردم.

کاش اینجا می شد واستون اپلود کنم ولی حیف که فلشم جا نداره.(این لینک یوتیوب و میتونین ببینین).در ادامه یه بازیگر که متاسفانه نمیشناختم و دعوت کرد که با اون هم شروع به شوخی کرد.گویا تو یه سریال که از شبکه HPO در حال پخش بازی میکنه بود.

بهترین تیکه شب اجرای گروه Imagine Dragons بود.و اختتامیه همیشگی موزیک تیتراژ و دست دادن و خوش و بش جیمی با بیشتر تماشاچیا.

به نظرم آدمایی که باعث شادی بقیه میشن بهترین آدمای دنیا هستن بدون اینکه چیزایی مثل مذهب،نژاد و یا حتی کشورشون و بخوایم مد نظر قرار بدیم.نظر شما چیه؟

آهنگ امشب  She looks so perfect

From me to you

سرگرمی این روزای من دوباره شده فیلم دیدن به این بهانه تصمیم دارم فیلمها یا انیمه هایی که میبینم و به نظرم واسه دیدن بد نیستن و اینجا با دوستان خوبم به اشتراک بزارم.

اول از همه هم میرم سراغ انیمیشن کمدی  ژاپنی kimi ni todoke: from me to you که به صورت کاملا اتفاقی وقتی داشتم تو سایت آپارات دنبال یه سریال کره ای که قبلا دیده بودم میگشتم یهو چشمم بهش افتاد و در همون نگاه اول عاشقش شدم.کلا که قبل از این من همیشه طرفدار پروپاقرص کمیک استریپ و مانگا و انیمیشن بودم و هستم پس این اتفاق زیاد هم عجیب نیست.البته یه دلیلش میتونه شباهت شخصیت اصلی داستان Sadako به خودم باشه از لحاظ روحی.پیشنهاد میکنم حتما یه نگاهی بهش بندازین.

برای دیدن انیمیشن اینجا کلیک کنید.

پ.ن: مانگا رو به زبان ساده میشه کمیک استریپ ژاپنی بیان کرد که مشخصه ی اصلیش مثل کارتون های ژاپنی دهان و بینی کوچک با چشمان بزرگ.

شکست یا پیروزی مساله این است؟!

شاید امروز صبح همه ی ایرانیا با این امید روزشون و شروع کردن که با یه بازی آسون تیم فوتبالمون از این مرحله صعود میکنه.همون موقعی که پولادی از زمین اخراج شد باعث شد به خودمون بیایم و ببینیم داور مسابقه ویلیامز اونقدر که انتظار داشتیم منصف نیست.حالا بماند که با عکس العمل قاطع کی روش مواجه شد و حتی موقع خروج از زمین برای جلوگیری از بحث تصمیم گرفت به همراه 2 کمک خودش از زمین بیرون بره.بماند که تو نیمه ی دوم هم باز به نفع دوستان عراقی سوت زد و بچه های ایران با غیرت این نیمه رو به پایان رسوندند و این ادامه ی سوگواری تیم فوتبال عراق بود تا ببینن ایرانی ها به این راحتی پا پس نمیکشن. 

---

 شروع کوارتر اول با وجود تمام خستگی باز هم شاهد بازی خوب بچه ها بودیم و گل دقیقه  103پورعلی گنجی باعث شادی دوباره میلیون ها ایرانی که داشتن بازی و نگاه میکردند شد.ولی دقیقه 113 بازی اون اتفاقی که نباید می افتاد افتاد و اون هم چیزی نبود جز پنالتی برای تیم عراق که به گل تبدیل شد ولی حتی این گل هم نتونست باعث بشه که بچه ها روحیشون رو از دست بدن و همونطور که هممون دیدیم زمانی که یه کرنر نصیب ایران شد حتی حقیقی هم بدون معطلی به سمت تیرک عراقیا اومد.وای که چه لحظه ی خوبی بود گل قوچان نژاد.شادی رو میشد تو صورت تموم ایرانیای حاضر در ورزشگاه دید .ایران هنوز حرف برای گفتن داشت . با شروع دوباره ی بازی این بازیکن عراقی بود که از ناراحتی زیاد به جای بازی جوانمردانه به سمت حقیقی هجوم برده و ساعد وکتف مصدومش ضرب میبیند.شروع تراژدی دیگری برای ایران،تعویض دیگری نمانده،نگاه نگران کی روش، نیمکت ذخیره ها به تب و تاب افتاده، دقایقی بعد حقیقی از زمین بلند میشود و این آغازی است دوباره برای ایران که با تشویق تماشاچیان حاضر در استادیوم کامل میشود.

ولی متاسفانه کار به ضربات پنالتی رسید.دقایقی مرگبار که هرکس آرزو میکرد زودتر تمام شود و کسانی توانستند گل بزنند که به گفته ی منتقدین محال بود.در هر حال با از دست دادن 2 پنالتی ایران باز هم نتوانست صعود کند ولی این شکست برای ما به اندازه ی ده ها پیروزی ارزشمند است چون بازیکنانمان با تمام وجود جنگیدند.پیروزی برای من همون لحظه ای بود که در خبرگذاری هایی مانند فاکس اسپورت و رویترز نوشته هایی در مورد بازی خوب ایران و ایستادگی 120 دقیقه ای مقابل عراق رو خوندم و اینکه این بازی تنها اتفاق این چنینی در تاریخ فوتبال آسیا بوده و به همین دلیل خواستن که به سرمربی هر دو تیم لوحی رو اهدا کنن که سرمربی ایران از گرفتن اون امتناع کرد و گفت بهتره این لوح رو به داور بدید.

همینطور کی روش بعد از بازی رو به خبرنگاران کرد و گفت: آیا داور امشب راحت میخوابد؟

حالا با تمام این ماجراها آیا واقعا درسته به جای حمایت از تیم  ملی کشورمون باز هم نوک پیکان رو به سمت کی روش نشونه گیری کنیم و بگیم نه مربی ایرانی یه چیز دیگست.اگه مربی ایرانی بود حتما می بردیم.

پ.ن: تمام  این نوشته ها نظر شخصی من در مورد بازی امروز بود.امیدوارم به جای نوشتن متن های توهین آمیز راجب اعضائ تیم ملی تو شبکه های اجتماعی مثل مردم بقیه کشورهای دنیا هم توی برد هم تو مواقع باخت مثل یک طرفدار حتی از بازی نقد کنیم  ولی به اعصابمون مسلط باشیم و به فکر بازسازی تیم باشیم نه تخریب اون.

موزیک امشب:

Litesound - We Are The Heroes :Eurovision 2012

спасибо

1بهمن.21 ژانویه.

امسالم روز تولدم مثل سالهای پیش بودم،ولی یه تفاوت مهم داشت وقتی صبح بیدار شدم دیدم رفقام کلی پیغام تولد تو وایبر واسم فرستادن به حدی که مونده بودم اول کدوم و جواب بدم.فکرشو نمیکردم وقتی 1 ساله درست حسابی نمیرم فیسبوکم و چک کنم این روز و یادشون مونده باشه.اولین پیغام از دوست خوبم کتی بود اونم 1:20 شب.واقعا که بودن با این دختر چه حس خوبی داره.از خدا به خاطر داشتن این دوستای خوب و فامیلای خوبم و از همه مهمتر خواهر مهربونم ممنونم.وجود این آدما خودش اندازه ی 100000 تا کادوی دیگه می ارزه.آدمایی که  تو رو فقط به خاطر همینی که هستی قبولت دارن.

معمولا همه ی دخترای هم سن من توقع گرفتن کلی کادو ی گرون قیمت تو همچین روزی دارن ولی من به خاطر وجود آدمایی که باعث میشن بودن در کنارشون باعث بشه حال خوشی داشته باشم واسم کافیه.

شاید 25 سالگی واسم شروع یه فصل تازه باشه.

پ.ن: اسم یادداشت یه کلمه ی روسی spasiba = ممنونم

موزیک امشب : John Mamann ft. Kika - Love life

ماتیلدا(ناتالی پورتمن):ﺳیگار ﻭﺍﺳﻪ ﺩﺧﺘﺮﺍ ﺣﮑﻢ عشق بازی ﺭﻭ ﺩﺍﺭﻩ,ﺍﻭﻝ

ﺍﺯ ﮐﺸﯿﺪﻧﺶ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻣﯿﮑﻨﻦ ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺑﺎﺭ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﻣﻌﺘﺎﺩﺵ ﻣﯿﺸﻦ!

Léon : The Professional-1994