زندگی

نمی دونم چرا بعضی افراد نسل های گذشته حالا چه غریبه چه  آشنا اصلا به اینکه یه فرد می خواد ساعاتی از روز و واسه خودش وقت بزاره و تنها باشه احترام نمی زارن. حتی اگه اون فرد بیکار باشه شاید دلش بخواد کل روز رو تخت دراز بکشه و زل بزنه به ترک دیوار . یعنی توقع دارن هر زمان که بهت زنگ زدن گوش به زنگ باشی یا هر زمان خواستن بیان خونت بگی بفرمایید . کاش یه درصد به اون اندازه ای که به فکر حریم خصوصی فرزند خودشون هستند به فکر بچه های دیگه هم بودن. والا. 

بعد میگن چرا انقدر میزان مهاجرت نسل جوان به خارج از کشور زیاده ، والا خود من یه نفر ترجیح میدم برم یه جای دور(البته به همراه خواهرم)زندگی کنم که انقدر زود زود مجبور نباشم با همه دیدار تازه کنم .