status

نـــدیـــــــده ای ؟

همـان انـگشت ،

که “مـاه” را نشـان میــداد ..

“مــاشــه” را کـــشـــــیـــد !

.

.

.

لانـــه ات را ،

بـــر حبــابِ حــوصلــهء مـــردُمــان نـــساز !

تــــا ،

آوارهء بیحــــــوصـلگــی شــــان نـــــشوی !

.

.

.

آدمها می روند و یادشان می رود بگویند به کجا…؟

آدمها می روند و یادشان می رود برگردند …

و آدمها هیچ وقت ” آدم ” نمی شوند …!

.

.

.

زمین جایگاهی برای فرار ندارد

آسمان بمب و موشک می بارد

ستاره های نگهبان هم که می پایند

مانده ام پایبند کدام عشق بمانم

به زندگی …

.

.

.

سَـــرسَـــری رد شـــو ،

و ..

زنـــــدگـــــی کـن !

دقّــــت ،

دق اَت مــــی دهـــــد !

.

.

.

اعتماد های رفته

مرام های مرده

باور های زنده به گور شده

بر کدامین

مزار فاتحه بخوانم

.

.

.

ایــنـجـــــــا …

دســت هــر کـــس را کــه مـیـگـیــــری بــرای {بـلـنــــد شـــدن}

آمـــاده مــی شــــود بــرای {ســـوار شــــدن}

.

.

.

این دیوانگیست …

که همه شانس ها را لگدمال کنیم بخاطر اینکه

در یکی از تلاشهایمان ناکام مانده ایم . . .

.

.

.

آدم هزاران متر زیر خط فقر باشه اما ۱میلیمتر هم زیر خط فهم نباشه !

.

.

.

بزرگتــرین اشتبــاه یک مـَرد اینـه کـه

بـه مَـرد دیگـه ای فرصـت ایجــاد لبخـند

روی لبهـای زنِ موردِ علــاقه اش رو بـده

.

.

.

همیشه چوب ســــــــوختنی نیست … خـــــوردنی هم هست

ما گاهی چوبِ ســـــــادگیمون رو میـــــــــخوریم . . .

.

.

.

قانون روی میز است و عدالت زیر میز!

.

.

.

بعضی ها خود را یکرنگ می پنـــدارند

آری به راسـتی یک رنــگنــد !

اما سپـــیــــد را کافیست یکـــبار با منــشـــور گـــذر زمـان دیــدشــان

تا فهــمیــد کــه همه رنـــگهـای عــالم رابلـــدنــد !

.

.

.

روزها نمی گذرند،

ما میگذریم

از هم

و هیچکس سوالى نکرد

حداکثر سرعت مجاز

چه بود . . !

.

.

.

مردم این روزها قیمت هر چیزی رو میدونن ،

ولی ارزش هیچی رو نمیدونن ..!

.

.

.

آهای روزگار !

برایم مشخـــص کن

اینبــار کــدام سازت را کوک کــرده ایی تا برایم بزنـــی

می خواهـــم رقصــم را با سازت

هماهنگ کنم … !

.

.

.

یکدیـــ ! ــــگر را گـــــــــم کرده ایم

تا یــــــ ! ــــکی دیگر را پیدا کنیم

به همین سادگی… !

.

.

.

الان که کلی حرف واسه گفتن داریم

دیگه زنگ انشا نداریم . . !

.

.

.

هیچکـــس نمـی دانــد

چقــدر جـایِ شـادمـانیهـای بـی سـبب در دل نســلِ مـا خـالیسـت …!

.

.

.

تـــا زمــانــی کــه ..

خــواستـه ای از کسـی نـــداری …

خــواستـــنـی هستـی !

.

.

.

این جا

آنقدر شاعرانه دروغ می گویند

و آنقدر در دروغ هایشان شاعر می شوند

که نمیدانم

در این سرزمین

با اینهمه فریب

چگونه ست که دلم هنوز

خواب باران را دوست دارد