We are young

جاتون خالی کنسرت عالی بود.به این حد که استاد و گروهش سه بار خواستن برنامه رو تموم کنن ولی با تشویق مردم باز ادامه دادن.تنها مشکل این بود که اجازه فیلم گرفتن نداشتیم وگرنه همه چیز خوب بود مخصوصا جو سالن و دست زدنای هماهنگ مردم با ریتم آهنگ.

یعنی ما گیلانیا رو جون به جونمون کنن آدمای شادی هستیم.این و در همه چیز میونین ببینین از علاقمون به طبیعت، مهمونی گرفتن تا همین موزیک فولک لرمون. یعنی حتی آهنگای غمگین گیلکیم باعث میشه آدم به وجد بیاد.

امشب یه نکته ی خوبی و مجری برنامه گوشزد کرد که خیلیا موزیک و زبان محلی و نادیده میگیرن.من که به شخصه به گیلانی بودنم افتخار میکنم و همیشه واسه دوستان غیر هم استانیم از غذاها و رسم و رسوماتمون حرف میزنم.

راستی یه نکته ی خیلی جالب.پدر و مادر گرامی که برای گذروندن شبی خوب راهی کنسرت میشین احیانا بد نیست یه نگاه به این بلیط بنده خدا بندازین و ببینین که توش چه مواردی نوشته شده.

آخه وقتی گفتن بچه زیر 6 سال همراهتون نیارین نیارین دیگه لطفا.فکر کنم حدودا 20 تا بچه این سنی فقط من به چشم دیدم تو سالن.در همین جا لازمه بگم من اصلا آدم ضد بچه ای نیستم ولی خب خودتون تصور کنین آدم داره از موزیک لذت میبره بچه کناریش مدام همراه پدر یا مادرش نقش پیام بازرگانی و ایفا میکنه و کلا در رفت آمده ازون طرفم بچه ی خانواده ی پشت سری یا داره با صدای بلند عربده میکشه،یا درخواست تنقلات داره،وسطای کنسرتم که خسته میشه از روی محبت چندتا لگد حواله ی صندلی ما میکنه.آخه این انصافه؟؟

بد نیست واسه آسایش خودمون به فکر آسایش اطرافیانمونم باشیم.

موزیک امشب: Happy از Pharell wiliams