اینجا تبلیغ ، اونجا تبلیغ، همه جا تبلیغ
می گم واقعا من هنوز در عجب بعضی از ورودی های گوگل به وبلاگم موندم، حالا خوبه من اینجا رو دیر به دیر آپدیت می کنم ولی دمش گرم هیچوقت من و ناامید نمی کنه
حتما گیج شدید که ماجرا از چه قرار ، خب الان می گم ، ۱. ۲. ۳. آزمایش میشه ، بله میکروفون سالم خب پس میرم رو منبر : والا الان داشتم سایت هایی که از طریقش کاربران به وبلاگم هدایت شدند و نگاه می کردم که یهو چشمم خورد به یه سایت فروش ساپلیمنت یا همون قرص های مکمل بیماری آسم؟! بله درست شنیدید ، آسم. اونم نه از این سایت های ایرونی که دم به دقیقه از شبکه های تلویزیونی پخش میشن و یه برنامه پزشکی مثل دکتر آز رو روش ادیت کردن، نخیر ، یه شرکت درست و حسابی. خلاصه خواستم بهتون بگم اینجا انقدر خفن ، نبینید دیر به دیر میام ، ولی بیام دست پر میام
پ.ن : به نظرم بهترین سازندگان تبلیغات در دنیا ایتالیایی ها هستند، واقعا تبلیغاتشون همیشه یه ایده بکر و یه داستان جدید و فیلم برداری حرفه ای داره. هر زمان که از دست تبلیغات تکراری شبکه های مختلف فارسی زبان ماهواره یا تبلیغات کپی دست چندم برندهای معروف در شبکه های داخلی خسته شدید ، یه نگاه به شبکه های ایتالیایی بندازید. قطعا پشیمون نمیشید.
هر دم از این باغ بری می رسد
یعنی مثل کوزه گر از کوزه شکسته آب می خوره مصداق بارز زندگی منه. همیشه هر مشکلی واسه دوستام پیش میاد به آسونی حل می کنم ولی خودم همش لنگ مشکلاتم ، یه نمونش این که لپ تاپم تو این سال ها ۲ بار باتری سوزونده ، ۴ یا ۵ بار هم شارژرش عوض شده اونم در حالی که من یک بار هم بدون محافظ به برق وصلش نکردم در عوض دوستام به راحتی تو دانشکده لپتاپشون رو شارژ می کردند و مثل ساعت هم کارمی کرد(چشمم شور نیست خیالتون راحت نمی سوزه لپ تاپشون) ، آره چی می گفتم این ماجرا سر دراز داره ، من یه جوری حکم تعمیرکار لپ تاپ و موبایلم واسه دوستان و من و به این چشم می بینند. حتی اگه چیزی و ندونم از کسایی که کار بلد هستن می پرسم یا اینکه تو اینترنت جواب مشکلشون و پیدا می کنم تند ، زود ، سری ؛ و در هر صورت مشکلشون رفع میشه. اونوقت تصور کنید من مثلا به قول خودم این کاره ، امروز دیدم موبایلم کثیف شده رفتم شستمش از بی حواسی قبلش سیمکارت و کارت حافظه رو در نیاوردم از داخلش ..... سیمکارت شانس آوردم نسوخت ولی تمام اطلاعاتم از رو مموری پاک شد.فک کنید نزدیک ۸۷۰ تا ترک موسیقی که داشتم گوش می کردم روزانه و بیشترشون و به دوستام معرفی نکرده بودم هنوز و حدودا ۲۰۰ تا کلیپ از برنامه های خارجی که گذاشته بودم این هفته ببینم. حالا باز خوبه من همه آهنگامو رو لپتاپ میریزم به محض دانلود و عکس های خونوادگی و هم زود منتقل می کنم رو هارد اکسترنال و لپتاپ ( این یه عادت قدیمی و پیش گیرانه است اصلا تعجب نکنید) وگرنه که الان باید زار زار گریه می کردم همین جا و همین ساعت . ولی دروغ چرا ، واسه پاک شدن آهنگا ناراحتم چون باید وسط حجم عظیمی از آهنگام بشینم دوباره انتخاب کنم و یه سری آهنگ بریزم رو موبایل چون می دونید که من یه روز هم نمی تونم بدون گوش دادن به موسیقی دووم بیارم ، از طرفی اون همه کلیپ ندیده که یادم نیست تک تک چی بودند که دوباره دانلود کنم ..... کلیپ ها رو معمولا بعد از دیدن میریختم رو لپتاپ وای که این بی حواسی کار دستم داد. بازم برم ببینم کجا به کی خوبی کردم که موبایل کلا نسوخت وگرنه تو اوضاع اقتصادی الان و قیمت موبایل دیگه توان خریدن گوشی نو فعلا ندارم.
پ.ن : یک مثلا طرفدار تکنولوژی آفت زده هستم در خدمتتون 
گردش دوران
اینکه می بینم دوستام انقدر تغییر کردند هم خوشحال کننده هست هم در عین حال نگران کننده. خوشحال کننده از اون نظر که می بینم تو کارشون موفق هستند یا وارد یه رابطه جدی شدن ، نگران کننده از اون جهت که فکر می کنند رفتار و عقیده خودشون درست هست و بقیه اشتباه می کنند. بد نیست یاد بگیریم الان تو همه جای دنیا همه هر جور که خودشون فکر می کنند درست هست زندگی می کنند و ما نباید انتظار داشته باشیم همه به روش ما زندگی کنند ، به آهنگی که ما گوش می دیم گوش بدن ، فیلمی که ما نگاه می کنیم و نگاه کنند ، لباسی که ما می پوشیم و بپوشند ، حرفی که ما می زنیم و بزنند، اعتقادی که ما داریم و داشته باشند و از همه اینا مهم تر فکرشون با ما یکی باشه.
نمی دونم برای شما هم پیش اومده تو یه جمعی باشید و حس کنید متعلق به اون فضا و آدم ها نیستید، من تجربه کردم . حسی داشت برابر با ایستادن در خلا. حس پوچی ... نمی دونم می تونم باز تکرارش کنم یا نه... انگار دیگه اون آدم قدرتمند سابق نیستم و مشکلات باعث شدن کم بیارم و نتونم اونجوری که باید رفتار کنم...نمی دونم. این ندونستن خیلی بده ، اینکه فکر کنی راه حلی برای درمانش نیست و فقط داری تلاش بیهوده می کنی.
همین.
Unperfect
My friends & i sometimes fight & maybe some days nothing goes right , but when i think about it & take a step back i remember how amazing life truly is & that maybe , Just maybe . I like being Unperfect.
اوضاع اقتصادی
شما رو نمی دونم ولی این روزها شرایط اقتصادی و بالا رفتن قیمت ها خیلی داره بهم فشار میاره. گاهی وقت ها که به صفحه اینستاگرام دوستام نگاه می کنم می گم واقعا مگه میشه ما تو یه شرایط مساوی باشیم؟ یه جوری که انگار کوچکترین تغییری در سبک زندگیشون ایجاد نشده. اونهایی که شاغل هستند و یا خانواده پولداری دارند رو نمی گم، منظورم اونهایی که در شرایط مساوی با من و یا حتی پایین تر هستند. پریروز راجب همین موضوع داشتم با یکی از همکلاسی های قدیمی دانشکده حرف میزدم. نظر اون هم همین بود که این همه بریز و به پاش عادی نیست اونم وقتی که ما تو انجام کارهای معمولی موندیم. مثلا امروز خود من رفتم دندون پزشکی برای ویزیت ، هزینه عصب کشی نسبت به پارسال دقیقا دو برابر شده تازه اون هم در حالی که مطبی که من میرم گرونترین مطب شهر نیست و قیمت معقولی به نسبت بقیه جاها داره. نمی دونم شاید هم سطح دغدغه ما متفاوته ، مثلا من الان روزی نیست که تو آگهی های کار دنبال کار نباشم و کلا فکر بیکاری داره اذیتم می کنه ولی خیلی از همسن و سالهام انگار با این شرایط کنار اومدن و براشون پول گرفتن از این و اون خیلی راحته و راحت با این موضوع بیکاری کنار اومدن . نمی دونم ، شاید من زیادی فکر می کنم به این چیزا ، ولی همین الانش آرزو می کنم هرچه زودتر یه کار مناسب با حقوق ثابت هم اگه شده پیدا کنم تا زودتر از این فکر و خیال ها راحت شم.
پ.ن : خیلی از افراد فکر می کنند افرادی که مثل من همیشه آنلاین هستند لابد خیلی بیکار هستند و هیچ دغدغه ای تو زندگی ندارند ، غافل از اینکه من و امثال من انقدر فکر می کنیم که شب تا صبح بیداریم.
لیست گم شده ؟!
مدت ها بود که اسم تعدادی از فیلم های سینمایی که نگاه می کردم و تو قسمت یادداشت های موبایلم می نوشتم که بعدا سر فرصت بیام و اینجا معرفی کنم . تقریبا می تونم بگم حدود ۶۰_۷۰ تا اسم فیلم می شد ولی متاسفانه ۲ هفته پیش موبایلم دچار مشکل شد و به ناچار مجبور شدم ریست فکتوری کنم و همونجوری که احتما می دونید بعد از این کار داده های روی گوشی موبایل پاک میشه و تنها داده های روی کارت حافظه باقی می مونند و از اونجایی که قسمت یادداشت زیرگروه داده های روی گوشی هست این اسامی پاک شد. البته این اشتباه از طرف من بود که اطلاعاتی که می دونستم لازم دارم و جایی یادداشت نکردم و به نوشتن تو موبایل بسنده کردم. این و اینجا به یادگار می نویسم که بعدا دوباره این کار و تکرار نکنم که بعد پشیمونیش برام بمونه .
و باز هم تلگرام
تلگرام دوباره آزاد شد دوستان. لطفا به گیرنده های خودتون دست نزنید. گویا مشکل از یکی از سرورهای خارج از کشور بود ، یکی از سرورهای هلند داغ شده بود. خب حقم داره صبح تا غروب نشستید وسط تلگرام و دارید استیکر واسه این و اون می فرستید و محتوای فرهنگی دانلود می کنید .(نه اینکه من ننشستم:دی)
پ.ن : در صورت فیل.ت.ر. شدنش نگران نباشید ما ایرانی ها نشون دادیم که کلا مردم مهاجر خیزی هستیم و قطعا یه اپلیکیشن جدید پیدا می کنیم و همه کوچ می کنیم میریم اونجا
چهارشنبه سوری
دیشب باید با کپسول آتشنشانی و لباس مقاوم وارد استوری ها و صفحات دوستان در اینستاگرام میشدیم. میگم یه وقت من عکس از چهارشنبه سوری و فشفشه و رقص و پایکوبی نذاشتم بد نباشه؟ 
پ.ن : گذشته از شوخی امیدوارم چهارشنبه سوری خوبی و گذرونده باشید
شغل جدید
چند روزی میشه که وارد یه محل کار جدید شدم ، فعلا چون دوره آموزشیه هنوز هیچی مشخص نیس که قبولم کنن یا نه و شاید شرایطشون باهام جور نباشه. فعلا که محیط بد نیس ولی خب تفاوت طرز فکر و رفتاری آدمایی که دارم می بینم خیلی زیاده و اگه باهاشون همکار شم باید از خیلی رفتاراشون چشم پوشی کنم تا بتونم کارمو انجام بدم. حالا اگه همه چیز جور شد میام احتمالا بیشتر اینجا میام مطلب می نویسم. فعلا
پ. ن : ممکن دیر به دیر اینجا بیام ولی خیالتون راحت نظرات خونده میشه
وقتی از اون دانشگاه اومدم بیرون فکر کردم همه چیز تموم شده ، ولی الان به اندازه همون موقع اعصابم خرد شده . آخه یه استاد چقدر می تونه وقیح باشه. دستم داره می لرزه ، طپش قلب گرفتم . به خاطر حرفایی که زده هیچوقت نمی بخشمش چون من در حقش یک بار هم بی انصافی نکردم. با وجود تمام حرف های زننده و توهین آمیزش یک بار هم تو اون محیط باهاش برخورد نکردم چون یاد گرفتم به هیچ کسی بی احترامی نکنم .
تو میگی ترجمه از گوگل ترنسلیت بوده؟ زمانی که تو حتی نمی دونستی فرق لهجه american و british چی هست من داشتم تمام جوونیمو صرف یاد گرفتن زبان می کردم به جای اینکه مثل همسن و سال هام خیابون و متر کنم یا اینکه دنبال دوست پسر و پارتی و کافه نشینی باشم.درسته درس خوند ی دکتری گرفتی دمت گرم موقعیتشو داشتی شاید اگه جای من بودی حتی مدرسه رو هم تموم نمی کردی چه برسه به اینکه تو دانشگاه قدم بزاری ولی دلیل نمیشه تو هر زمینه ای نظر بدی.تو اول برو غلط املایی های جزوه ۱۰ سالتو درست کن که سر کلاس کسایی که نصف تو سن دارند انقدر مسخرت نکنند بعدا بیا صحبت کن. لیاقتت همون دانشجوهایی که جلو روت استاد استاد می گن و واست کیک و شیرینی میارن و پشت سرت کل خانوادت و مورد عنایت قرار میدن و سر امتحان ها هم تا جایی که بتونن تقلب می کنن.اونا خوب شناختنت. لعنت به نظام آموزشی که همچین افرادی دکتر و استاد دانشگاهش باشند. دیگه چه توقعی باید از دانشجویی داشته باشیم که زیر دست این افراد تعلیم می بینند. نه لعنت به من که پام و گذاشتم تو اون دانشگاه ، لعنت به من که همیشه مراعات همه چیز و همه کس و کردم که آخرش این بشه. مقصر اصلی منم.
پ.ن: این پست فقط واسه سبک شدن نوشته شده ، هر جوری که دوست دارید ازش برداشت کنید. مهم نیست.